١١ شهرالسّلطان ١٧٠
۹ بهمن ١۳۹۲
جوانان عزیز و برومند بهائی در مهد امر الله ملاحظه فرمایند
یک سال پیش در چنین ایّامی از جوانان بهائی در سراسر عالم دعوت نمودیم تا در بارۀ نقش مهمّ خود در فرایند احیای عالم و اتّحاد امم به تفکّر پردازند و به صفّ اوّل خادمان نوع بشر پیوندند. هم‌چنین یادآور شدیم که بی‌شمارند دیگر نفوسی که هم‌چون جوانان بهائی مشتاق وقف زندگی خود به بنای جهانی متّحد، مرفّه و عدالت‌پرور می‌باشند. سپس آنان را تشویق نمودیم تا در معیّت دوستان نزدیک‌شان برای تعمّق در مورد این مسئولیّت خطیر در یکی از ١١٤ کنفرانس تاریخی و بی‌سابقه‌ای که در قارّات مختلف برگزار می‌شد شرکت جویند.
حضور در این کنفرانس‌ها فرصت گران‌بهایی برای جوانان پیش آورد تا به توانایی‌های شگفت‌انگیز و قابلیّت‌های بی‌نظیری که مختصّ سنّ جوانی است بیندیشند و در بارۀ اثرات نامطلوب نیروهایی تأمّل نمایند که در این برهه از زمان نسل جوان را شدیداً تحت فشار قرار می‌دهد تا آنان را در دام مصرف‌گرایی گرفتار سازد، از تمسّک به ارزش‌های عالی انسانی و خدمت به نوع بشر باز دارد، از تلاش سازنده در جهت ایجاد تحوّلات بنیادین اجتماعی مأیوس نماید، و از ایمان به توان‌مندی‌های بی‌کران خود منصرف کند. شرکت‌کنندگان در این گردهمایی‌ها هم‌چنین به اندیشه پرداختند که چگونه می‌توان با پیامدهای این نیروهای منفی رویارویی نمود، چگونه می‌توان روابط دوستی و صمیمیّت برقرار ساخت و اتّحاد و اتّفاق ترویج داد، چگونه باید خود را با افکار و آرمان‌هایی مجهّز نمود تا بتوان با مساعی همگانی به تأسیس جهانی نو توفیق یافت که در عین تنوّع، به طراز صلح و صفا و یگانگی و رخا آراسته باشد.
پاسخ تحسین‌آفرین جوانان بهائی و هزاران نفر از دوستان‌شان به این دعوت نشانی دیگر از تحقّق انتظارات جمال اقدس ابهی بود که نفوس در اوّل جوانی و ریعان شباب در راه خدمت به عالم امکان قیام نمایند. دست‌آورد اوّلیّۀ این کنفرانس‌ها از هر نظر چشم‌گیر بود، چه از جهت جهد و کوشش‌ِ فوق‌العاده و در مواردی قهرمانانه برای شرکت در آنها، چه از لحاظ عمق درک و بینشی که جوانان کسب نمودند و چه از نظر شوق و شور و عزم راسخی که برای خدمت به جوامع و تقلیب جهانیان به منصّۀ ظهور رساندند.
تصاویر زیبا و اخبار امیدبخش این اجتماعات را بدون شک دیده و شنیده‌اید و شاید از نکات مطروحه آگاه شده و حتّی احتمالاً به قرائت متون مورد بحث در این کنفرانس‌ها توفیق یافته‌اید. حال نیز یقیناً از مطالعۀ موادّ و تفکّر در بارۀ مفاهیم و مقتضیات آن در زندگی و شرایط خاصّ خود، نیرویی جدید و انجذابی بدیع خواهید یافت.
شما جوانان غیور مهد امر الله به خوبی واقفید که رسالت مقدّس شما آنست که در حلقۀ اطرافیان چون مشعلی فروزان نور امید بیفشانید، در بین مردمان پیک مهر و محبّت و دوستی و الفت گردید، در جمع هم‌وطنان نماد صبر و تحمّل و عفو و بخشش و اطمینان خاطر شوید، و از همه مهم‌تر، پیش‌گامانی فعّال در آن فرایندی باشید که قابلیّت و ظرفیّت خدمت را افزایش می‌دهد، اتّحاد و اتّفاق را استحکام می‌بخشد و به کسب بینش و مهارت‌های لازم برای کوشش در جهت استقرار مدنیّتی جهانی و بهبود شرایط مادّی و معنوی جوامع بشری کمک می‌نماید. با استفادۀ مؤثّر از این فرایند قدرت‌مند برای تقلیب روحانی و اجتماعی، جامعۀ بهائی آموخته است که اشتیاق به خدمت و به تفحّص در تعالیم الهی برای یافتن راه حلّ مشکلات نوع بشر را افزایش دهد. این تجربه و این دست‌آورد پیامدهای مفید و مقتضیات پردامنه‌ای برای زندگی فردی و حیات جمعی عالم انسانی دارد.
این جمع البتّه از محرومیّت‌های بی‌پایان و محدودیّت‌های فراوان آن عزیزان آگاه است. همواره چه در تحصیل علوم، چه در کسب و کار برای امرار معاش، چه در سعی برای رسیدن به آرمان‌های شایسته و موجّه خود و حتّی در انجام فرایض دینی با مشکلات و ناملایمات لاتحصی رو به رو هستید و آزادی‌تان با بی‌عدالتی‌های گوناگون پایمال می‌شود. مقدّر چنین بوده که هم‌وطنان حضرت بهاءالله از اوّل در حمل شداید و بلایا در راه بهبود عالم با آن مظهر ظهور الهی شریک و سهیم باشند. این بیان مبارک حضرت عبدالبهاء در حقّ فرد فرد شما عزیزان صادق است که می‌فرمایند: "تأسّی به جمال مبارک نمودی و از بحر بلایای او قدحی نوشیدی." ولی به این واقعیّت هم به خوبی واقفید که دقیقاً همین پایداری در مقابله با مشقّات است که موجب درخشش و تلألؤ جامعۀ اسم اعظم در آن سرزمین مقدّس گردیده است. مطمئن باشید که تنها صفحات تاریخ نیست که صلابت، شهامت و استقامت شما را بازگو خواهد کرد بلکه ارج و اهمّیّت جامعه‌ای که تحت تضییقات شدید و مستمرّ توانسته است هم‌چنان فعّال، پیشرو و متعهّد به خدمت به میهن عزیز خود باقی بماند، امروز از دیدگان تیزبین منصفان پوشیده نمانده است. شاید در حال حاضر روشن‌ترین و بارزترین نماد این استقامت سازنده پی‌گیری مجدّانۀ شما جهت کسب علم و دانش و پای‌بندی‌تان به ارزش‌های والای ایمان و خرد که تعالیم بهائی در شما القا نموده و پشت‌کارتان در ادامۀ تحصیلات عالی باشد. دنیا ناظر بر این واقعیّت است که جامعه‌ای ستم‌دیده به هیچ وجه حاضر نشده برچسب قربانی بودن را بر خود بپذیرد و در عوض، زنده و پویا و با اراده‌ای آهنین با والاترین مراتب هم‌بستگی و هم‌کاری عمل می‌نماید تا جوانانش کسب دانش و معرفت نمایند، به درجات عالی علمی نائل شوند و تمامی اجتماع از نتایج پیشرفت و ترقّی آنان بهره‌مند گردد.
جمال قدم می‌فرمایند: "عالم منقلب است و انقلاب او یوماً فیوماً در تزاید و وجه آن بر غفلت و لامذهبی متوجّه و این فقره شدّت خواهد نمود و زیاد خواهد شد به شأنی که ذکر آن حال مقتضی نه." ملاحظه می‌فرمایید که چگونه نور ایمان در سراسر جهان رو به اخماد است. امّا رفتار و کردار و خلق و خوی شما برهانی است زنده از نورانیّتی که دین حقیقی می‌تواند به عالمِ وجود بخشد. دین اخلاق حمیده ترویج می‌دهد، تحمّل و بردباری، شفقت و محبّت، و بخشش و بزرگواری عطا می‌کند، تفکّری مترقّی و متعالی القا می‌نماید، آزار و اذیّت به دیگران را بالکلّ نهی می‌کند و افراد را به جان‌فشانی در راه خیر عموم دعوت می‌نماید. دین به افراد می‌آموزد که جهان‌بین باشند نه خودبین، از تعصّبات احتراز نمایند، به تأسیس اتّحاد و یگانگی در بین نوع بشر پردازند، در راه رفاه مادّی و معنوی همگان کوشند، سعادت خود را در خوشبختی دیگران بینند، علم و دانش را انتشار دهند، اسباب وجد و سرور حقیقی شوند و عالم انسانی را حیاتی تازه بخشند. دین آیینۀ قلب را صیقل می‌دهد تا خصایل روحانی مودوعه در وجود را منعکس نماید، قوای منبعثه از صفات الهی در زندگی فردی و جمعی بندگان ظاهر شود و پیدایش نظم اجتماعی نوینی را مدد بخشد. این است مفهوم واقعیِ دین در تعالیم حضرت بهاءالله. الحمد لله که شما عزیزان پیوسته می‌کوشید تا زندگی خویش را بر اساس تعالیم عالیه و مبادی سامیه‌اش بنا نهید.
در اعتاب مقدّسۀ علیا به یاد شما به دعا مشغولیم.
[امضا: بیت العدل اعظم]